Norveç’i bir EV cenneti yapan Euro pop yıldızları kimlerdir? Hep birlikte inceleyelim.
Norveç, Mustang Mach-E‘ye aşık oldu. Tüm yeni otomobil kayıtlarının tam yüzde 10’u Ford’un akülü elektrikli crossover’ı için. Bu petrol zengini İskandinav ülkesinde en çok satan otomobil ve başarısının çok tuhaf bir nedeni var. Cevap, bir synth-pop grubu, mücadeleci bir çevreci ve kutu gibi küçük bir İtalyan ekonomi arabasından yapılmış ev yapımı bir EV’yi içeriyor. Her nasılsa, 80’lerin ortasından bir elektrikli Fiat Panda, Norveç’i bugünün elektrikli Mustang’i için açtı.
Norveç’i Bir EV Cenneti Yapan Euro Pop Yıldızları
İlk olarak, deri ceketinizi ve bir avuç dolusu köpüğü alın çünkü 1985’e geri dönmenin zamanı geldi. Şu anda rekor kıran bir müzik videosu yayında. 1980’lerin ortaları MTV çılgınlığının zirvesiydi, stüdyolar kayıtları taşımak için vahşi görsellere sıçradı. Warner Brothers’da, üç genç Norveçli, satmayan akılda kalıcı küçük bir numaraya sahipti. Bu yüzden Toto’nun “Afrika” filmi için videoyu yapan adamı tuttular.
Yönetmen Steve Barron, grubun büyük çıkış yapacağını biliyordu. Yakışıklı bir baş şarkıcısı Morten Harket ve synth ağırlıklı bir Euro sesi vardı. Adı unutulmazdı: A-ha. Warner Brothers’ın derin cepleri vardı ve sonunda video için 400.000 dolar harcadı (bugünkü parayla yaklaşık 1 milyon dolar). Barron birkaç animatör tuttu ve onlara rotoskop adı verilen bir süreçte canlı aksiyon çerçeveleri çizmelerini sağladı.
“Take On Me” videosu bir hit oldu ve sonrasında kalıcı olarak kaldı. YouTube’da bir milyardan fazla kez izleme sayısına sahip. Şarkı, A-ha’yı ABD’de herkesin bildiği bir isim yaptı ve dönemin en çok tanınan videolarından biri oldu. O yılın MTV Video Müzik Ödülleri’nde “Take On Me”, Michael Jackson’ın “Thriller” ından iki kat daha fazla kategori kazandı. Açıkça görülüyor ki, A-ha’nın uluslararası başarısı, Atlantik’in ötesinde, anavatanı olan Norveç’e geri döndü. Harket üçlüsü, gitarist Paul Waaktaar-Savoy ve klavyeci Magne Furuholmen ilgi odağı oldu. Her nasılsa bu, isim yapmaya başlayan Norveçli bir çevreciyle yollarının kesişmesine neden oldu.
1985’e gelindiğinde, Frederic Hauge sadece on dokuz yaşındaydı. Ancak zaten alışılmadık bir tanıtım yaratma becerisine sahip bir grup çevrecinin parçası olarak iyi biliniyordu. Ertesi yıl, 1986, Hauge, bugün hala faaliyet gösteren kar amacı gütmeyen bir çevre ajansı olan Bellona’yı kurdu. 1990’larda Bellona, Hauge ve ekibinin sonunda kazandığı acımasız bir savaş olan nükleer atıkların boşaltılması konusunda Rus yetkililerle burun buruna geldi.
1989 Yılında Norveç’in EV Araç İlerlemesi
1989’da Hauge, Harket ve Furuholmen bir çevre konferansı için birlikte İsviçre’deydiler. Orada, Fiat Panda‘ya dayanan Larel Will 202 adlı bir prototip pilli elektrikli araç gördüler. Larel şirketi hakkında çok az bilgi vardır. Ancak genellikle çok küçük ve menzili kısa olan birkaç deneysel prototip üretti.
Will 202, modern EV standartlarına göre oldukça zayıftı. 20 hp’nin altında, 80 km / saat azami hız ve 32 ila 64 km arasında olduğu tahmin edilen bir menzile sahipti. Piller arka koltuğu işgal ettiğinden, hem sıkışık hem de yavaştı. Ancak, benzin veya dizel yakmadı. Hauge, arabayı İsveç üzerinden Norveç’e ithal etti ve kaydettirmeye gittiğinde hemen bir sorunla karşılaştı. Norveç’in elektrikli araçlar için herhangi bir sınıflandırması yoktu. Sonunda, propan ısıtıcısı sayesinde Will 202’yi bir karavan olarak kitaplara almayı başardı. Her nasılsa, gerçek kayıt ücretini ödemeden kurtuldu.
EV Araçları O Dönemde Nasıl Şarj Ediliyordu?
Birkaç yıl boyunca, Hauge ve Will’i sadece tuhaf bir durumdu. Arabasını şarj etmek için Oslo’daki ofisinin penceresinden bir uzatma kablosu çıkardı. Vasiyet asla çok ileri gitmedi ve komşuları muhtemelen bunun biraz aptalca olduğunu düşündü. Elektrikli araçlar böyle olsa hiç havalı olmazdı değil mi? Ancak Hauge ve ünlü arkadaşları çok geçmeden bir plan yaptılar. Norveç’te dizel araçlar, benzinli araçlara kıyasla zaten bazı vergi indirimlerine sahipti. Hauge ve A-ha üyeleri, temiz çalışan bir elektrikli aracın daha da iyi molalar vermesi gerektiğini düşündüler. Ve Hauge, hükümet sistemine isyan ederek bir şeyleri değiştirmeye başladı.
Norveç ve özellikle Oslo, dik yol geçiş ücretlerine sahiptir. A-ha ve Hauge, elektrikli Fiat’ı kapılardan tekrar tekrar çalıştırarak onlara asla ödeme yapmadılar. Polis gelip Vasiyetnameye el koyana kadar para cezalarının artmasına izin verdiler. Para cezası ödenmedi ve Vasiyet açık artırmaya çıktı. Tabii ki, kimse tuhaf, küçük, elektrikli Panda’yı istemedi. Hauge ve A-ha onu 200 Norveç kronuna, yani ceza miktarının yaklaşık üçte ikisi karşılığında satın aldı. Sonra yine gişeleri patlatmaya başladılar. Polisler arabaya el koydu. Açık artırmada geri aldılar. Daha fazla geçiş ücreti atlandı. Ve benzeri döngü devam etti. Sonunda, EV’leri yol geçiş ücreti ödemekten muaf tutarak pes ettiler. Ve Hauge kayıt ücretinden kaçtığı için EV’ler de bunu ödemekten muaf tutuldu.
2011 Yılında Norveç’in EV Araç İlerlemesi
2011 yılına kadar, değişikliklerin hiçbiri gerçekten önemli değildi. Sonra Nissan Leaf geldi ve tüketici EV’leri gerçek oldu. 2013 yılında Hauge, Avrupa’daki ilk Tesla Model S‘yi teslim aldı. Bu erken seri üretilen EV’ler sadece büyük vergi indirimleri almakla kalmadı. Aynı zamanda sahipleri cezai yol geçiş ücretleri ödemek zorunda kalmadı.
Esasen, küçük elektrikli Fiat için yaratılan boşluklar, modern bir EV’yi sürmek için yeterince büyüktü. Müşteriler, pille çalışan araçlara geçmeye başladılar çünkü teşvikler, yapmamanız için delireceğiniz anlamına geliyordu. Elektrikli araçların kalabalık Oslo’ya girerken otobüs şeritlerini kullanmasına izin verildiğini ve elektrikli bir araçla yaşamanın oldukça kolay hale geldiğini ekleyelim.
2020 Yılında Norveç’in EV Araç İlerlemesi
2020 itibariyle, Norveç’te satılan yeni otomobillerin yüzde 52’si elektrikliydi. Tesla’lar başlangıçta bu değişimin büyük bir parçasıyken, Ford’un Mach-E‘si şimdi önde gidiyor. Daha fazla EV geliyor ve Norveç’in öngörülebilir gelecekte öncelikle bir EV pazarı olması muhtemel görünüyor.
Bununla birlikte, tuhaf bir elektrikli Panda ve onun yaptığı değişikliklerle ilgili bu hikayenin uyarıcı bir yönü de var. Norveçli müşteriler, neredeyse anında tork veya sessiz sürüşten hoşlandıkları için elektrikli bir araç satın almayı seçmiyorlar. Bunun nedeni, cezalandırıcı vergilerin onları benzinli arabalardan çıkarmaya zorlanmasıdır. Teşvikleri kaldırın ve EV’ler yeni bir benzinli arabaya göre hala önemli bir prim tutar. Durum, Norveçlilerin pahalı bir yeni araba alımını ertelemek için arabalarını daha uzun süre tutmasıyla filonun grileşmesine yol açtı.
Norveç’in yaklaşımı bu nedenle diğer ülkelerde EV’nin benimsenmesi için bir model değildir. Burada, Ford’un F-150 Lightning ile benimsediği yaklaşımı ele alabiliriz. Yani kamyonet müşterilerine daha fazla seçenek sunuyor. Böylece bu muhtemelen tüketiciler için daha iyi olacaktır.
Norveç’i bir EV cenneti yapan Euro pop yıldızlarını inceledik. Yine de, Norveç’in elektrik altyapısını nasıl hayata geçirdiğini uzaktan izlemek ilginç olacak. Örneğin, tüm bir ulusal EV filosu Norveç kışını nasıl idare edecek? Bunu kesinlikle öğreneceğiz ve bu kısmen sıfır emisyonlu bir Fiat ve hükümet düzenlemelerine karşı belirli bir hoşnutsuzluk olan “Take On Me” sayesinde.
